Met hoge hakken door de stal. Met rode nagels door de stal. Zomaar wat ideetjes die mijn Haagse collega's opperde als titel voor een blog. Tot mijn collega Aleida zei: Kak aan mijn nagellak. 'De perfecte titel voor je verhalen Juut!’ Hoe toepasselijk. Haar briljante ingeving toen ik vanmorgen vertelde dat ik ging stage lopen op de boerderij. De boerderij van mijn vriend Erik. Een trotse melkveehouder.
Kak aan mijn nagellak. Toepasselijker kan niet, want als ik ergens bekend om sta, is het wel mijn rode nagellak en dito lipstick. En dat boerenleven hè.. daar droomde ik als kind al van. Wat wil je later worden? Die vraag beantwoordde ik steevast met: boerin of veearts.
Wat een geluk dat ik de liefde vond op de boerderij. Of nou ja, de liefde vond ik op het voetbalveld van onze kinderen, maar er kwam een boerenbedrijf achter weg.
En in plaats van de dag starten met koffie achter mijn laptop aan de keukentafel, dronk ik koffie op stal. Samen met Erik, zijn broer en zijn ouders. Het is hard werken, maar er heerst een natuurlijke staat van mindfulness.
Op de boerderij leef je in het moment en met de seizoenen mee. Gras inkuilen, hopen op regen, koeien naar buiten, klusjes doen. Wachten op zon, maar niet teveel. Geen haast, want dat heeft toch geen zin. De koeien wachten geduldig kauwend op wat de dag hen brengt.
Om 10 uur is het koffietijd en om 12 uur tijd voor lunch. De ene keer warm, de andere keer een boterham. Voor mij betekende het daarna weer even schakelen. Want om 13 uur wachtte mijn andere klus. Online overleggen met collega’s, voorbereiden voor een presentatie van morgen. Net zo charmant, alleen een beetje anders. Ik geniet hoe twee uiteenlopende werelden telkens weer zo mooi samensmelten.
En dat alles door de liefde.