Gisteren sprak ik mijn collega. Ze schrijft 365 woorden per dag. En dit jaar op 29 februari zelfs 366. Wat een geweldig idee. Leuk, uitdagend en prikkelend. Het mooie van plannen en ideeën hebben, is om ze te delen. Dus ik ga graag met haar mee op schrijfavontuur. Dankzij mijn collega ga ik weer verder met mijn korte verhaaltjes. Mijn verhaaltjes over klein geluk. Want echt. Het leven heeft zoveel te bieden. Zoveel mooie momenten van klein geluk. Hoe ik vanmorgen, door een vraag van iemand, het boek ‘Gedichten die vrouwen aan het huilen maken’ (samengesteld door Isa Hoes) uit de kast trok.
Ik las deze tekst. Woorden van moeder Theresa. Geen bewust gemaakt gedicht misschien, maar zo mooi. Zo alleszeggend. En zo passend bij de huidige tijd waar we allemaal in zitten. Het gaat zo:
Het leven is een kans, profiteer ervan.
Het leven is mooi, bewonder het.
Het leven is een zegen, beproef het.
Het leven is een droom, verwezenlijk die.
Het leven is een uitdaging, neem die aan.
Het leven is een plicht, vervul die.
Het leven is een spel, speel het.
Het leven is duur, koester het.
Het leven is rijkdom, bewaar die.
Het leven is liefde, geniet ervan.
Het leven is een belofte, kom die na.
Het leven is droefheid, overwin die.
Het leven is een lied, zing het.
Het leven is een strijd, aanvaard die.
Het leven is een tragedie, zie die onder ogen.
Het leven is geluk, maak het.
Het leven is te kostbaar, verwoest het niet.
Het leven is leven, vecht ervoor.
Ik voeg er graag nog eentje aan toe: het leven is een feest, vier het.