top of page

Blote voeten


Ik ben gek op gedichten. Niet te ingewikkeld, gewoon kleine, lieve, mooie gedichten waar een ieder zijn of haar eigen ideeën bij kan hebben. Ik heb ooit een gedichtje mogen voordragen van mezelf. En ik weet nog dat ik dacht. Het is te simpel. Te kinderlijk misschien wel. Maar daarin schuilt soms juist dat ene. Dat alleszeggende.

Onlangs kwam ik een ander gedichtje van mijzelf tegen. Jaren geleden fietste ik onderweg naar huis. Na een gezellige avond in de stad. En ik weet nog goed dat ik dacht. Stop. Even stilstaan en opschrijven. Want straks vliegt het weer weg.

En nu plaats ik het ook hier. Omdat het voelt als klein geluk.

Blote voeten

Ik wil kamperen.

Met mijn blote voeten in het water.

Op een bankje met een boek.

En dat jij dan niets kan vinden.

Waarna ik dat dan weer zoek.

Ik wil kamperen.

Op een strandje.

Samen heel dicht bij de zee.

Zomaar wat struinen op blote voeten.

Neem jij het tentje mee?

bottom of page