Lezen Onlangs volgde ik een cursus contentkalender, crossmediale workflow en content atomisatie bij de Bladendokter. Een lange, warme dag met bijzonder veel informatie die absoluut nuttig was. Tijdens de lunch spraken we over boeken. Over het genot van lezen. Hoe je in een verhaal kunt verdwalen. En ook over ontlezen. Over de generatie na ons die minder en minder leest, en vooral snel en gemakkelijk informatie tot zich wil nemen. En voor die informatie ook nog eens niet al teveel moeite wil doen. En dat dan op ieder moment van de dag.
Altijd aan We staan tegenwoordig altijd aan. We zijn, of lijken minder in staat onszelf te vermaken. Of meer nog. Onszelf niets te laten doen. Een van de mensen aan de lunchtafel nam het woord 'mijmeren' in de mond. Mijmeren. Wat een prachtig woord! Het betekent: voor jezelf een beetje rustig nadenken. En ik realiseerde mij daar dat we ook dat langzaamaan aan het ontwennen zijn. We mijmeren steeds minder. Terwijl ik dit schrijf, zit ik in de trein. Tegenover mij zit een meisje druk te appen. Naast mij kijkt iemand een beautyvlog. En schuin tegenover mij zit een vrouw. Een wat oudere vrouw. En die vrouw die mijmert. Ze kijkt voor zich uit. Kijkt om zich heen. En af en toe sluit ze ogenschijnlijk tevreden haar ogen.
Ode aan het mijmeren, denk ik bij mezelf. Gun jezelf een momentje niets. Niet vermaakt worden. Niet interacteren. Geen prikkels. Geen afleidingen. Gun je hoofd en hart de stilte. Ik leg mijn pen neer en staar tevreden naar buiten. Ode aan het mooie niets.